در نشست خبری فیلم عنوان شد؛
پرستویی: نگران كم كاری در سینما نیستم
پرویز پرستویی بازیگر اصلی فیلم سینمایی بی همه چیز در نشست رسانه ای این فیلم در جشنواره فجر، بااشاره به کارهای اجتماعی سالهای اخیرش اصرار کرد نگران کم کاری در سینما نیست.
به گزارش مجله سرگرمی به نقل از مهر، نشست خبری فیلم سینمایی «بی همه چیز» ساخته محسن قرایی مقدم شامگاه یکشنبه ۱۲ بهمن ماه در برج میلاد؛ سالن رسانه در خلال برگزاری سی و نهمین جشنواره فیلم فجر اجرا شد.
در ابتدای این جلسه محسن قرایی در پاسخ به پرسش حمیدرضا مدقق درباره انگیزه خود برای ساخت این فیلم اظهار داشت: تقریباً ده سالی بود که برای ساخت این فیلم تصمیم داشتم. قبل از ساخت نخستین فیلمم در نظر داشتم این فیلم را بسازم، ولی از آنجایی که فیلم سختی بود و پروداکشن سختی می طلبید، امکان ساختش میسر نبود. پس از ساخت دو فیلم شرایط ساختش برقرار شد این متن را در دوران دانشجویی خوانده بودم و خیلی دوست داشتم.
پرویز پرستویی بازیگر اصلی فیلم هم عنوان کرد: نخستین چیزی که برایم مهم بود، نقش بود. باید بگویم اساساً در کاری که دوست نداشته باشم حضور پیدا نمی کنم، محسن قرایی را هم از سال ها پیش می شناختم، وقتی متن را خواندم فکر کردم جزو وظایف من است در آن حضور داشته باشم.
جواد نوروزبیگی تهیه کننده اثر هم اظهار داشت: سال پیش همین موقع ها آقای قرایی این فیلمنامه را به من داد. سریع خواندم و تلاشم را کردم کار را جلو ببرم.
قرایی عنوان کرد: جا دارد از محمد داودی یاد کنم که فیلمنامه بسیار درجه یکی است و در کنار من بوده است. اساساً خودم را کارگردان می دانم، ولی نمی گردد در کار ما فیلمنامه نویسی و کارگردانی جدا کرد اصراری به نوشتن فیلمنامه ها توسط خودم ندارم ولی این کار را باید خودم می کردم.
فیلم های یک کارگردان الزاماً نباید شبیه هم باشد
قرایی افزود: الزاماً نباید فیلم های یک کارگردان شبیه به هم باشد برای من جذاب است در ژانرهای مختلفی کار کنم اساساً اعتقادی ندارم چون فیلم قبلی من در فضای شهری بوده حتما فیلم بعدی باید در همان مسیر باشد دوست دارم فیلم بعدی هم ارتباطی به «بی همه چیز» نداشته باشد.
وی افزود: در نمایشنامه کاراکتری به نام نوری وجود نداشت. تمام تصمیم گیران این ده مرد است دوست داشتم زنی باشد تا این افراد را بالانس کند فکر کردم بهترین کاراکتر نوری است بواسطه علاقه ای که به حیوان خود دارد و عواطف دارد این شخصیت باید زن باشد.
پرستویی توضیح داد: شخصیت امیر یک جاهایی مقصر است یک جاهایی نیست ولی خیلی هم بیگناه نیست ولی به شرایط زیست برمی گردد عواملی مختلفی دست به دست هم داده اند که یک جاهایی مقصر باشد و یک جاهایی نه.
باران کوثری هم اظهار داشت: چیز مهمی که از مادرم یاد گرفته ام این است که به جایزه فکر نکنم ولی این به مدلول نیست که از جایزه خوشم نیاید گرفتن این نقش و لذت فرآیند اجرا برای من کافی بوده طبیعی است که حتی نامزد شدن در آن برایم مهم خواهد بود. اما فکر می کنم پیشنهاد چنین نقشی خودش یک جایزه است.
قرایی درباره اینکه آیا فیلمش حرف روز جامعه را می زند عنوان نمود، اظهار داشت: فیلمساز نمی تواند مدعی باشد فیلمش با شرایط کنونی جامعه نسبتی ندارد من از چیزی که در اطرافم می بینم، تأثیر می گیرم آدم های مختلف نگاه های مختلف به جامعه دارند من به هر نظری که درباره این فیلم دارند احترام می گذارم ولی فکر می کنم فیلم بیان کننده نظر من درباره اتفاقات است. هر چیز دیگری بگویم اضافه است.
وی اظهار داشت: آن موقعی که نمایشنامه را انتخاب کردم تجربه تئاتر نداشتم ولی تماشای تئاتر و خواندن نمایشنامه را دوست دارم.
پرستویی: یاد گرفته ام در سینما کم کار باشم
پرویز پرستویی هم در پاسخ به سوالی درباره تأثیر کارهای اجتماعی سالهای اخیرش بر کم کاری هایش در سینما عنوان کرد: کمک های من از زمانی شکل گرفت که معضلات اجتماعی توسط مسئولان دیده نشد و من وظیفه داشتم کمکی کنم. من نگران کم کاری خودم نیستم این مساله هم برای امروز نیست به من یاد دادند هرچه کمتر کار کنی بهتر است.
پرستویی بیان کرد: همیشه فیلم های ما در صحنه های خاص از حضور هنرور لطمه می بیند. از یکایک هنرورهای این فیلم تشکر می کنم که چهار ماه تمام زحمت کشیدند. نخستین بار این هنروران را دیدم فکر کردم آموزش دیده اند که از قرایی تشکر می کنم این چنین آموزش داده بود. حسی که پای چوبه دار داشتم و اگر می بینید خوب درآمده از همین هنروران گرفته بودم.
مرتضی هدایی مدیر فیلمبرداری فیلم هم عنوان کرد: با جستجوی زیاد لوکیشن این فیلم را پیدا کردیم و جا دارد از جواد مطوری تشکر کنم که بخش های زیادی از صحنه وجود خارجی نداشته و توسط او تولید شده است. به نظرم این فیلم از لحاظ بصری یک فیلم کلاسیک با همه مختصات کلاسیک است. چشم اندازها هم یک مدل شاعرانه داشت.
قرایی درباره شخصیت پردازی بیان کرد: من فکر می کنم برمبنای فرآیند است. امیر قهرمان نبوده اشتباهاتی داشته و در گذشته خطاهایی داشته، او کاملاً خاکستری است او وقتی زیر چهارپایه می زند می فهمد که به ته خطر رسیده، او همه چیز خودرا از دست داده است و وقتی اینها را می بیند تصمیم به تمام کردن همه چیز می گیرد. من فکر می کنم کاراکتر یک فرآیند را طی کرده است.
پرستویی: مثل امیر شده ام
پرستویی درباره جذابیت کاراکتر امیر در فیلم برای خودش عنوان کرد: اختتام بندی برای امیر را خیلی دوست داشتم یکی از چیزهایی که من را به این وامی دارد که هر هفته از شهر بیرون بزنم، به کسانی سر بزنم که شناسنامه ندارند و داد بزنم اینها جزو هشتاد میلیون است همین است. روزی که قصه را خواندم، احساس کردم زندگی من مثل امیر است.
وی اضافه کرد: اصلاً من هم مثل امیر شده ام به چه کسی باید اعتماد کرد؟ چه باید کرد؟ چرا هر روز نابهنجاری و بی عدالتی می بینیم؟ چرا به جایی می رسیم که سکوت می کنیم؟ چقدر من ضربه از دنیای مجازی خورده ام؟ من گوشم را بستم فکر کردم اگر تحت تأثیر قرار بگیرم باید بگذارم بروم ولی من اهل رفتن نیستم با گفتن این حرف ها برخی فکر می کنند ما ریاکاریم ولی عیبی ندارد، من این ریاکاری را دوست دارم. من امیر و اتفاقات این فیلم را در جامعه خودمان می بینم.
محسن قرایی درباره دیگر عوامل ای ین فیلم اظهار داشت: اعتقاد داشتم موسیقی این فیلم نباید مستقیماً به موضوع این فیلم بپردازد. می خواستم یک موسیقی کاملاً کلاسیک باشد. حامد ثابت واقعاً بهترین موسیقی را برای این فیلم نوشته و نزدیک ترین چیزی بود که من می خواستم. عماد خدابخش تدوینگر هم بسیار کاربلد است من دائم از مشورت های وی استفاده می کردم. حضور هدیه تهرانی بی نظیر بود هادی حجازی فر در آخرین لحظات به داد من رسید، اگر نبود فیلم ساخته نمی شد.
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب