در نشست مستندات یكشنبه مطرح شد؛
سینما بچه عکاسی است
مجله سرگرمی: به گزارش مجله سرگرمی، سیف الله صمدیان اظهار داشت: بعضی می گویند سینما متفاوت می باشد اما سینما بچه عکاسی است و در حقیقت سینما هنوز متولد نشده. هر که ادعا کند استاد سینماست از هیچکاک تا کیارستمی و … همگی بازارگرمی است.
به گزارش مجله سرگرمی به نقل از روابط عمومی خانه هنرمندان ایران، چهل و سومین برنامه «مستندات یکشنبه» که در سینماتک خانه هنرمندان ایران به پخش فیلم های مستند می پردازد، یکشنبه ۱۰ دی ماه، به نخستین نمایش عمومی فیلم مستند «چهره هنرمندان معاصر ایران» به کارگردانی مهرداد متین دفتری اختصاص داشت.
پس از نمایش این فیلم، نشست نقد و بررسی آن با حضور سیف الله صمدیان فیلمساز و عکاس در سالن ناصری اجرا شد. اجرای این برنامه برعهده سامان بیات بود.
سیف الله صمدیان در ابتدا اظهار داشت: مهرداد متین دفتری ادعا می کند که سال ۶۷ در کلاس من بوده است ولی من باورم نمی گردد. با این همه او همیشه در ذهنم با ۲ خاصیت خاص باقی مانده است؛ اول نجابت در حضور و دوم همت و پیگیری است. این ۲ موضوع کمک کننده همین پروژه بوده است؛ برای اینکه امکان نداشت بدون پیگیری و احترام و به قول کیارستمی حضور اندازه، این فیلم به نتیجه برسد. البته اندازه کار در تدوین کمی نیاز به بهبود دارد. این فیلم با این میزان اطلاعات درست در مورد عکاسی و خصوصاً پرتره بطور قطع می تواند از فیلم های بسیار دیدنی حتی برای خیلی از شبکه های حرفه ای عکاسی هم باشد.
هر که ادعا کند استاد سینماست از هیچکاک تا کیارستمی و … همگی بازارگرمی است.
وی با اشاره به اینکه تصاویر فیلم او را شوکه کرد، اظهار داشت: این همان شوک قدیمی است که عکاسی به من می داد. در حقیقت با دیدن این عکس ها باردیگر به آن جمله تاریخی، مذهبی و باستانی رفتم و آنرا تکرار کردم که «در شروع عکس بود». البته اصل این جمله «در شروع کلمه بود» است ولی من آنرا تغییر دادم و همیشه مجبورم که این مساله را توضیح دهم.
صمدیان بیان کرد: بعضی می گویند سینما متفاوت می باشد اما سینما بچه عکاسی است و در حقیقت سینما هنوز متولد نشده است. هر که ادعا کند استاد سینماست از هیچکاک تا کیارستمی و … همگی بازارگرمی است؛ سینما هنوز متولد نشده، چون ما همگی با هر هنری که داریم، هنوز درحال نشان دادن رویکرد های شخصی نسبت به مدیومی چون سینما هستیم.
وی اظهار داشت: این ها را گفتم تا برسم به جمله ای که برادرم در روزهای آخر زندگی اش به من گفت. هفته پیش هم در سوگ برادر اینجا بودم، آخرین جمله ای که در بیمارستان از عبدالله صمدیان که ۶۰ سال پیش عکاسی را به خانه ما آورد و آنرا با تلفن همراه ثبت کردم این بود که عکاسان ترمز زمانه هستند. این جمله یک هفته پیش از درگذشت او به من زده شد و وقتی این عکس ها را می دیدم، اتصال این یک هفته من به هم جور شد.
صمدیان در ادامه عنوان کرد: اعجاب انگیز بودن کار مهرداد متین دفتری در این مجموعه در رابطه با موضوعاتش است. حتما می دانید که از عجیب ترین و پیچیده ترین موجودات جهان، انگار هنرمندی است که در ایران ساخته اند. اصلاً ورود به دنیای آنها کار هرکسی و حتی خودشان هم نیست؛ چه رسد به این که آدمی با فرهنگ دیگری بخواهد به دنیای آنها نزدیک شود. نه فقط عکاس را در خلوت شان که در هیچ جای دیگر راه نمی دهند. خصوصاً عکاسی که بدانند مقرر است از آدم های زیادی هم عکس بگیرد، یعنی بدانند که مقرر است رقبای تصویری دیگری هم در کتابی یا نمایشگاهی داشته باشند. از همین رو کار او، کارِ پیچیده و بهادار ای بوده که ۳۰ سال به طول انجامیده است.
اکثریت مردم ما با عکس بیگانه هستند و آنرا به مثابه عکس تولد نگاه می کنند. متأسفانه درگیر مسائلی هستیم که اصلاً خوب نیست.
مهرداد متین دفتری نیز در ادامه اظهار داشت: ابتدا قرار نبود این فیلم به نمایش درآید؛ در حقیقت من یادگاری هایی از پشت صحنه های عکاسی خودم می گرفتم اما از زمانی که توانستم دوربین دیجیتال تهیه کنم، نسبتاً بسادگی می توانستم از (پشت صحنه کار) فیلم هم بگیرم. در ادامه که این فیلم ها زیاد شد، دیدم که صحبت هایی از طرف آقای شجریان و … در فیلم وجود دارد که اکثراً بداهه انجام شده است. در حقیقت حیف بود که این صحبت ها در کمد بماند و فراموش شود. بدین سبب تصمیم گرفتم فیلمی چند دقیقه ای بسازم و آنرا به همراه دی وی دی در کتاب بیرون بدهم البته هنوز کتاب بیرون نیامده است. در نهایت باید بگویم، این فیلم حرفه ای نیست بلکه بیشتر دلی انجام شده است.
وی بیان کرد: متأسفم برای این جریان فرهنگی که در کشور ما وجود دارد. این جا شخصیت هایی بودند که وقتی روز اول (برای عکاسی با آن ها) تماس می گرفتم، فکر می کردند مهمانی است و از من می پرسیدند چه کسی هست و چه کسی نیست؟ در حقیقت اصلاً کاری به عکاسی و حرفه من نداشتند. برخی هم فکر می کردند، عکاس خبری آمده که در ۵ دقیقه عکس می گیرد و می رود.
متین دفتری در آخر اظهار داشت: بعد که با آنها صحبت می کردم، اتفاقات دیگری رخ می داد. یکی از خوشایندترین اتفاقات برای زمانی است که از آقای داریوش شایگان عکاسی کردم و ایشان فهمید. هفته بعد با من تماس گرفت و گفت کتابی از من در پاریس چاپ می شود که برای آن، یک عکس می خواهم؛ این یک نمونه از شعور بالای این هنرمند بود. سپس باتوجه به موضوع کتاب از او عکس گرفتم. ۱۶۰ سال است که عکاسی به ایران آمده ولی اکثریت مردم ما با عکس بیگانه هستند و آنرا به مثابه عکس تولد نگاه می کنند. متأسفانه درگیر مسائلی هستیم که اصلاً خوب نیست.
منبع: newsfun.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب