در قالب یك یادداشت مطرح شد؛
خاصیت های ایساتیس برای رقابت در اسکار چیست؟
مجله سرگرمی: در غیاب فیلم شاخص سینمای داستانی و باتوجه به داشته های غنی در حوزه فیلم مستند کشورمان، یکی از نتایج این نوع سینمایی می تواند نماینده شایسته ای برای حضور در اسکار این دوره باشد.
به گزارش مجله سرگرمی به نقل از مهر، نود و هفتمین دوره جوایز آکادمی اسکار امسال روز ۱۲ اسفند ۱۴۰۳ برگزار می شود و طبق روال هر ساله ایران نیز برای حضور در این رویداد در بخش فیلمهای غیرانگلیسی، فیلمی را معرفی خواهد نمود. تصمیم به جهت اینکه چه فیلمی انتخاب گردد نیز برعهده شورایی تخصصی است که خاصیت ها و جوانب را می سنجند تا یک گزینه مناسب را انتخاب کنند. فیلمی که انتخاب می شود علاوه بر المان های تکنیکی و فرمی و محتوایی، باید مدت زمانی در کشور اکران سراسری شده باشد و این خاصیت ها، تعداد انتخابهای موجود برای معرفی به اسکار را اندک می کند. محمدصالح حجت الاسلامی مستندساز و عضو انجمن منتقدان و نویسندگان سینمای ایران در یادداشتی که در اختیار خبرگزاری مهر قرار داده، خاصیت های فیلم مستند سینمایی «ایساتیس» را برای معرفی به اسکار برشمرده است که آنرا در ادامه می خوانید. «در حالی که سینمای داستانی ایران، در پی اتفاقات گوناگون از قبیل فراگیری میهمان ناخوانده جهانی کرونا و حوادث اجتماعی و سیاسی رخ داده در چند سال گذشته، به زعم خیلی از سینماگران و سینمادوستان مطلع، شرایطی نه چندان خوب و حتی بحرانی را سپری می کند و با نوعی کم نشاطی، کم تحرکی، انفعال، افسردگی و حتی قهر هنرمندان این عرصه و شاید سردرگمی مدیران سینمایی مواجه هستیم؛ تلاش هنرمندان سینماگر در حوزه فیلم کوتاه و مستند کماکان مایه دلگرمی و امیدواری است و در این ۲ گروه از آثار قابل اعتنا تقریبا دست پری داریم. از یک سو، برگزاری جشنواره اسکار کوالیفاید تهران (جشنواره فیلم کوتاه تهران) به تنهایی بعنوان با اهمیت ترین ویترین دیده شدن هنرنمایی سینماگران جوان و سکوی مهمی برای راه یابی به رویداد مهم اسکار، نه فقط امیدها را برای این دسته پرتعداد از هنرمندان زنده نگه می دارد بلکه بطور مستقیم فرصتی برای حضور در رقابتی بزرگ و معتبر را برای ایشان فراهم می آورد. اما ماجرای خالقان آثار بلند سینمایی در ۲ حوزه داستانی و مستند متفاوت می باشد و تنها یک اثر از جمع آثار خلق شده و روی پرده رفته این ۲ گروه، با کسب رای از کمیته ای خاص می توانند شانس خودرا در این آوردگاه امتحان کنند. بر مبنای قوانین اسکار فیلمی می تواند در فهرست شرکت کنندگان قرار گیرد که دست کم سبقه یک هفته اکران عمومی را در کارنامه خود داشته باشد. در عین حال توفیقات بین المللی اثر در دیده شدنش توسط آکادمی اسکار حتما موثر واقع خواهد شد. ناگفته پیدا است که عرصه اسکار عرصه ای بین المللی و مورد توجه عموم جهانیان است که باید برای معرفی نماینده ای از کشور، معیارهای خاص آنرا مد نظر قرار داد و در عین حال اثری به این رویداد معرفی شود که در کنار خاصیت های هنری به دستاوردهای احتمالی اثر در جهت منافع ملی هم نیم نگاهی داشته باشیم. انتخاب یک نماینده سینمایی برای کشورها نمی تواند فقط با معیار هنری باشد بخصوص اگر آن کشور اراده و نیازی برای معرفی هرچه بهتر فرهنگ و زیبایی های فرهنگی خود داشته باشد و هر تلاشی برای زدودن تیرگی های رسوب کرده بر اذهان مخاطبان بیگانه و خارجی اش که در نتیجه فعالیت مغرضانه شبانه روزی رسانه های حاکم بر افکار عمومی جهانیان به وجود آمده، پسندیده و شاید الزامی باشد. باید به این نکته توجه کرد که به غیر از ساختار هنری، موضوع فیلم هم امکان دارد مصرفی داخلی داشته باشد و یا به بیانی دیگر، موضوع فیلم تصویر مناسبی از فضای کشور به دنیا مخابره نکند. این در شرایطی است که در این دوره، تا این لحظه بر طبق واقعیت میدانی و با استناد به نقد و نظر کارشناسان و منتقدان سینمایی، ضمن احترام به تلاش همه هنرمندان سینماگر در زمینه سینمای داستانی، به شکلی با خلأ اثری فاخر و هنری که خاصیت های یک اثر قابل دفاع و مناسب برای حضور در اسکار را داشته باشد مواجهیم؛ درحالی که کیفیت و جذابیت آثار مستند ساخته شده در کشورمان هر روز بالاتر از گذشته می شود. بر این اساس، شاید بد نباشد که بار دیگر نماینده ای از آثار مستند را روانه این رویداد بزرگ جهانی نماییم تا هم هنر هنرمندان مان را به رخ بکشیم هم به واسطه این اثر، زمینه شناخت از گذشته و حال و زیبایی های اقلیمی، تمدنی و فرهنگی ایران و ایرانی ها عزیزمان را فراهم آوریم تا شاید به این وسیله کمی از غبار ذهنی سینمادوستان مقابل کشور عزیزمان هم کاسته شود. با توجه به موارد پیش گفته، به نظر می آید در بین آثار ساخته شده و به نمایش در آمده مستند که امکان حضور در اسکار را هم دارند چند اثر خیلی خوب و خوش ساخت را می توان ذکر کرد اما شاید خصوصیات مستند «ایساتیس» ساخته علیرضا دهقان نسبت به سایر آثار برتری نسبی داشته باشد. این اثر ذکر مصیبت یا بیان یک چالش یا واقعیت تلخ اجتماعی دچار نیست، بلکه سراسر بیان خوبی ها و زیبایی های یکی از تاریخی ترین شهرهای ایران و جهان است که البته در شمایل باستانی خود فریز نشده و ضمن حفظ هویت خود، همزمان با رشد و توسعه جهانی، پذیرای دستاوردهای مدرن هم است و این هم نشینی سنت و مدرنیته در «ایساتیس» به خوبی منعکس شده است. در عین حال همزیستی مسالمت آمیز و زیبای ادیان مختلف همراه با آداب و رسوم مخصوص شان خط بطلانی است بر ادعاهای عجیب معاندین مقابل مردم نوع دوست ایرانی. نمایش معماری قدیم و دیرین ما از خانه های کاهگلی که هنوز هم مملو از سکنه هستند، تا قنات ها و مساجد، سندی انکار ناپذیر در مورد قدمت تمدنی ایران است و از این منظر هم در این اثر همزیستی مسالمت آمیز انسان با طبیعت در نخستین شهر خشتی جهان که همچنان زنده و پویاست، مورد تاکید قرار گرفته است. در واقع «ایساتیس» دعوتنامه ای است زیبا و دلنشین برای هر گردشگری که به دنبال دیدن چنین نقطه نادری در جهان است. دعوتنامه ای که نه از سر سفارش نهاد و ارگانی ساخته شده بلکه ترانه ای است از ذهن شاعرانه فرزند خلف شهر و استان زیبای یزد که در عین علقه شخصی به موطن و دیار خود، در ورطه تجاری کاری و ابتذال و کلیپ سازی سقوط نکرده و اثری فاخر با متنی جذاب و کاراکترهایی برگرفته از دل طبیعت، سروده اش را روایت می کند که مزین شده به صدای چهار حنجره طلایی سینمای ایران که از دیگر مزایای این اثر هنری است؛ هرچند که شاید امتیاز چندانی برای مخاطبان غیر فارسی زبان نباشد اما به هر حال از زیبایی های این کار است. بهرحال این پیشنهاد و یا هر پیشنهاد دیگری می تواند مخالفان و منتقدانی داشته باشد و بااینکه در طول دورانی که سینمای ایران برای حضور در اسکار تلاشهای موفق و ناموفقی کرده یک دفعه هم ژانر مستند را با معرفی «در جستجوی فریده» ساخته آزاده موسوی و کوروش عطایی به آزمون گذاشته که موفقیتی حاصل نشد اما این نمی تواند دلیل محکمی برای صرف نظر از یک اثر بطورکامل مستقل و قابل دفاع در شرایط فعلی باشد؛ کما این که آثار تحسین شده دیگری از حوزه سینمای داستانی هم بودند که به همین سرنوشت گرفتار شدند. در واقع، ملاک انتخاب وضع و آثار موجود در هر دوره، تعیین کننده است و در شرایط فعلی به نظر می آید که بهترین اثر حائز شرایط مستند «ایساتیس» به کارگردانی علیرضا دهقان است که اتفاقاً هم مورد نظر منتقدان و افراد شاخص زیادی در داخل کشور بوده است و هم مورد نظر تماشاگران و مردم بعنوان پرمخاطب ترین و پرفروش ترین فیلم «هنروتجریه» و پرفروش ترین مستند سینمای ایران قرار گرفته و هم در بیرون از مرزها دیده شده و توفیقاتی را هم به دست آورده است.»
منبع: newsfun.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب