مرشد ورمزیار با مجله سرگرمی مطرح كرد؛
آینده امیدبخشی برای نقالی نمی بینم
مجله سرگرمی: مرشد ابوالفضل ورمزیار نسبت به خطری که هنر نقالی و هنرهای فردی را تهدید می کند، هشدار داد و تقلید و تکرار کورکورانه را لطمه بزرگ دراین زمینه عنوان نمود.
مرشد ابوالفضل ورمزیار یکی از اعضا هیأت انتخاب بخش «نمایش فردی، نقالی و روایت های ملی و کار آواها» در بیست و یکمین جشنواره بین المللی نمایش های آئینی و سنتی درباره ی ارزیابی خود از آثار رسیده به این بخش به خبرنگار مهر اظهار داشت: تکرار کورکورانه کار اساتید این حوزه که از روی دیدن فیلم ضبط شده آثار این هنرمندان به انجام می رسد یک لطمه است. به ویژه در سنین پایین، والدین و مربیان استخدامی از بچه ها می خواهند که عین فیلم را اجرا کنند و رد پای این فیلم ها در کار بچه ها دیده می شود. وی درباره ی این که برای حل این مشکل چه باید کرد، توضیح داد: این که چه باید کرد بحث دیگری است که نیاز به نشست و گفتگوی مفصل دارد. آن چه در این مرحله مشخص است با بررسی روند کلی و نه قابلیت های فردی، آینده امیدبخش و روشنی برای هنر نقالی دیده نمی گردد. ورمزیار درباره ی آثار نقالی شهرهای دیگر کشور عنوان کرد: هنرهای فردی در شهرستان ها رشد عمومی خوبی داشته اند اما باز هم از شهرهای بزرگ عقب هستند چون کمتر دسترسی به اساتید دارند. هنر نقالی یک هنر شفاهی است. پیش از نگارش تومار، نقل اتفاق می افتد و همین شفاهی بودن موجب می شود که به سرعت به فراموشی و محاق برود. اگر این هنر پیرو و خواهان نداشته باشد از یاد می رود. این نویسنده و کارگردان تئاتر درباره ی نقش استاد و شاگردی در هنر نقالی اشاره کرد: چیزی که در این زمان بسیار کمرنگ شده همین شاگردی کردن است. در گذشته کسی که استاد می شد، سالهای سال شاگردی و عصاکشی استاد را کرده بود. تمام مجالس نقل استاد را شرکت می کرد چون با تغییر مجلس و مخاطب نقل تغییراتی دارد که شاگرد تمام و کمال آنرا فرامی گیرد. درک چگونگی با استاد زیستن رهیافت نقالی است. متأسفانه در این دوره شاگرد پیدا نمی گردد. اشتباه نشود، علاقمند وجود دارد، هزینه می کنند ولی شاگردی نمی کنند. این شعر به درستی مفهوم شاگردی کردن را بیان می کند که «هیچ کس در نزد خود چیزی نشد / هیچ آهن خنجر تیزی نشد / هیچ شاگردی نشد استادکار / تا که شاگرد شکرریزی نشد.» وی با اشاره به ضعف جامعه دانشجویی در فراگیری این رشته اظهار داشت: در جامعه دانشجویی این ضعف بیشتر به چشم می آید. کسانی که ادعای شاگردی می کنند نیامده ادعای مرشدی دارند. ادعا در میدان عمل و سخن سنجیده می شود. میدان عمل، قاضی نهایی اجرای نقالی است. این هنرمند با اشاره به برخی از مرشدهای شناخته شده نقالی که هنوز در قید حیات هستند، شاگردی کردن در مکتب این افراد را تنها راه ادامه هنرهای فردی سنتی دانست. ورمزیار در بخش دیگر صحبت هایش ترکیب سه وجه کلام نقل، شعر نقل و آواز نقل را شکل دهنده یک نقل کامل دانست و افزود: کلام نقل، آن صحبت های میان داستانی هستند که مرشد بسته به مجلس و با مخاطب شناسی که دارد، بیان می کند. حتی ممکنست در یک داستان شاهنامه، تجربه های معاصر را بیان کند. کلام نقل با تقلید به دست نمی آید بلکه حاصل دانش و سخت کوشی و ممارست است. وی درباره ی نقش مخرب والدین در از بین بردن استعداد فرزندان توضیح داد: برخی از والدین در نابود کردن استعداد جوانانشان بسیار مؤثر هستند. فیلم یک اجرا را به بچه داده اند و عین به عین کارکرده است اما می گویند که خودم با فرزندم کارکردم. فرزند با این دروغ پیش می رود و این دروغ درجانش می نشیند. این که لیستی از اجراهایشان و یا مدارکی که از اجراها دارند را معیار نقل گفتن می شمارند یک لطمه است. این نهادینه می شود و دیگر آن جوان خدا را بنده نیست. عضو هیأت انتخاب جشنواره، درباره ی داوری آثار رسیده عنوان کرد: گرچه چهره های نه چندان قدری در میان آثار دیده می شدند اما این ها سرمایه هایی هستند که ان شاءالله خوب بمانند و رشد کنند. نظر ما این بود که مردم باید از نقل لذت ببرند بدین سبب بدون ترحم کارها را قضاوت کردیم. روی بیشتر آثار چه مردود شده باشند و چه راه یافته باشند بحث جدی داشتیم. بدون ترحم و با تأمل کارها را دیدیم ولی درعین حال شرایط سنی را هم در نظر گرفتیم. دستگاه حنجره ای در سنین زیر ۱۸ سال هنوز کامل نشده است و این نکته ای بود که باید در نظر می گرفتیم. مرشد ورمزیار از افراد شناخته شده این حوزه گله کرد که آثار تکراری از اجراهایشان را به جشنواره فرستاده بودند و یا با این پیش فرض که افراد شناخته شده ای هستند بسیار سهل انگارانه فیلم اجرا را تهیه و ارسال کرده بودند. وی دراین زمینه تصریح کرد: در چنین شرایطی اسم خودشان سنگ پیش پای خودشان می شود. ما هم در دوره ای از مسیر کاری مان اشتباهاتی داشته ایم و به خودمان غره شده ایم و اساتیدی بوده اند که تذکر داده اند تا اصلاح شویم. این تذکر برای همه ضروریست. حق تماشاگر است که یک اثر متعادل و کامل ببیند بدین جهت هیأت انتخاب دراین باره سخت گیرانه عمل کرد.
منبع: newsfun.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب