مجتبی ضیایی با مهر مطرح كرد:
خلق اثر با سلیقه سنتی و نگاه نو
به گزارش مجله سرگرمی عضو شورای انتخاب یازدهمین دوسالانه ملی سرامیک معتقد است نقطه عطف در عرصه سرامیک جایی بود که هنرمندان فعال در رشته های دیگر هنر مثل مجسمه و نقاشی، وارد حوزه نوگرایی در سرامیک ایران شدند.
مجتبی ضیایی عضو شورای انتخاب یازدهمین دوسالانه ملی سرامیک ایران درباره دوسالانه سرامیک و روند رشد آن به خبرنگار مهر اظهار داشت: دبیری دوسالانه های سرامیک تا قبل از دوره یازدهم، برعهده استاد انوشفر (۷ دوره)، خانم سالور (یک دوره) و انجمن ملی سرامیک ایران بود که در همه این دوره ها، روندی به سمت نهادینه کردن سرامیک مدرن در ایران مدنظر و بسیار هم در این راستا مؤثر بود.
وی توضیح داد: نقطه عطف در عرصه سرامیک جایی بود که هنرمندان فعال در رشته های دیگر هنر مثل مجسمه و نقاشی، وارد حوزه نوگرایی در سرامیک ایران شدند که این نوگرایی را در دوسالانه دهم شاهد بودیم. عمده کارها در آن دوره نگاه مدرن داشت و بخشی هم در ارتباط با هنر مدرن و سنت بود یعنی با سلیقه سنتی اما نگاه نو به خلق آثار پرداختند.
ضیای به وقفه ۱۰ ساله بین دوسالانه دهم تا یازدهم اشاره نمود و اضافه کرد: در این ۱۰ سال، چندین نمایشگاه مهم در این عرصه برپا شد و گروه هایی هم شکل گرفت و به شکلی این مدت دهه ورود سرامیک به هنر معاصر هم بشمار می رود و کم کم آثاری با نگاه معاصر شکل گرفتند؛ آثاری که استیتمنت و عنوان مشخص دارند.
وقفه بین دو دوره دوسالانه سرامیک فرصتی برای کسب تجربه شد
به گفته وی، در دهمین دوسالانه ملی سرامیک، متن محور بودن کارها ضعیف بود ولی در این دوره ما شاهد می باشیم که متن جزئی از اثر است. در آثار این دوره نه تنها استیتمنت جزئی از آثار شده است بلکه دغدغه های اجتماعی، فرهنگی جدیدی هم به آثار اضافه شده است که می توان گفت این وقفه، فرصتی شد تا هنرمندان سرامیک کسب تجربه کنند.
عضو شورای انتخاب یازدهمین دوسالانه ملی سرامیک درباره اینکه آیا این وقفه چندین ساله سبب به رکود رسیدن هنرمندان شده یا خیر، بیان نمود: اساسا برگزاری هیچ نمایشگاهی در این بازه زمانی جای دوسالانه را نمی گیرد. اگر دوسالانه در این فاصله زمانی تداوم داشت قطعا شاهد اتفاق بهتری بودیم اما در هر صورت سرامیک پویایی خویش را در این سال ها حفظ کرده است.
رشته سرامیک در دانشگاه ها تأسیس شود
وی با تکیه بر اینکه باید رشته سرامیک در دانشگاه ها تأسیس شود، درباره اهمیت پژوهش در این حوزه اظهار داشت: هر پژوهش درست و جدی یک بازه ۶ ماهه تا یکساله نیاز دارد. در بعضی دوسالانه ها شاهد بودیم بخش پژوهشی بسیار مؤثر بودند مثل دوسالانه قبلی مجسمه سازی. اما شاید چیزی که در کنار پژوهش و بیشتر از آن به آن نیاز داریم نقد است. اگر با رویدادی هنری مواجه هستیم این نقد اصولی است که می تواند راهگشا باشد. پژوهش فرایندی زمان بر است و دنبال یک نگاه بنیادین است ولی تاثیر نیش قلم نقد بسیار می تواند مؤثر باشد. چنین رویدادهایی باید از افراد بخواهد تا نگاه و نقد خویش را ارائه دهند. وقتی به منتقدان در جامعه بها داده نشود ما نخواهیم فهمید در چه مسیری قدم می زنیم.
رویدادهای هنری کیوریتورال موفق تر از فراخوانی بودند
ضیایی در انتها با اشاره به اینکه دوسالانه ها و رویدادهای هنری که به صورت کیوریتورال برگزار شده اند موفق تر از رویدادهای فراخوانی بوده اند، درباره کیفیت آثار این دوره توضیح داد: ما در این دوره هم آثار با نگاه مدرن و هم آثار با نگاه معاصر دیدیم، برخی کارها هم صرفا تکنیکال بودند. اثر معاصر بیشتر زمینه مند است و به دغدغه اجتماعی اشاره می کند. نگاه انتقادی در هنر معاصر دنیای خاصی را می سازد و عموماً با کارهای صرفا مدرنیستی در تعارض هستند. کار مدرنیستی به یک اثر فرمال بسنده می کند و دنبال فرم است.
در یازدهمین دوسالانه ملی سرامیک ایران ۹۴ اثر از ۸۷ هنرمند توسط شورای انتخاب برای نمایش در نمایشگاه انتخاب شدند. مجتبی قربانی شاه کوچکی، مجید ضیایی، بیتا فیاضی، محمود محرمی، نفیسه خلج و بهزاد اژدری شورای انتخاب آثار بودند.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب